Beskidy MTB Trophy - Etap III - dojazd

Beskidy MTB Trophy - Etap III - Wielka Racza

Trzeci dzień, w nocy znów pada. Pada również rano. Przestaje tuż przed naszym wyjściem. Przed wyjściem zmieniam pozycję siodła - obniżam sztycę i przesuwam siodło w tył - wracam do pozycji sprzed maratonu w Karpaczu. Odziani w kurtki, kamizelki i długie rękawiczki zjeżdżamy do Istebnej. Na starcie robi się ciepło, a niebo się rozpogadza. Organizatorzy informują, że dzisiejszy etap zostanie rozegrany na skróconej trasie, przygotowanej na złe warunki. Mimo to etap nie należy do łatwych - podjazd pod Wielką Raczę cieszy się opinią jednego z najtrudniejszych.

Ruszamy asfaltami w stronę Pietraszonki, odbijamy na szutry. Polnymi drogami i asfaltami mijamy Brzestowski Groń i podjeżdżamy do Koniakowa. Jadę tuż za Grzegorzem, Paweł jest kilkadziesiąt metrów z przodu. Na wypłaszczeniu chcę wrzucić z przodu na środek, koła się blokują i staję. Myślałem że młynkuję i wrzuciłem blat. Po wczorajszym skróceniu - łańcuch okazał się za krótki na takie przekosy. Niewiele brakowało, a skosiłbym przerzutkę. Kilka minut szarpałem się z napędem, łańcuch był tak napięty, że nic nie mogłem zrobić. W końcu jednak się udało i ruszyłem. Nie byłem szczególnie zły - głupi błąd. Przy okazji widzę, że licznik mi nie działa.

Nastawiony byłem na czerpanie radości z jazdy, odsunąlem rywalizację na dalszy plan dzięki czemu nie miałem problemów z motywacją przez kolejne godziny jazdy. Podjeżdżam pod Ochodzitą, końcówka po płytach ciężka, ale wjeżdżam. Zaczyna się bardzo fajny zjazd - kilka osób blokuje, ale wyprzedzam. Na końcu zjazdu doganiam Jarka.

Zaczynamy podjazd na Przełęcz Rupienka - bardzo podoba mi się szlak, mimo, że jest wąsko i nie mogę wyprzedzać. Ciągle przesuwam się do przodu, szybko dojeżdżam do Grzegorza i chwilę później popełniam drugi raz ten sam błąd.. Tym razem jednak tracę tylko kilkanaście sekund, przerzutka nie ucierpiała i jadę dalej. Dojeżdżamy razem do zjazdów do Rycerki - zjazdy są szybkie i gubię Grześka. Kawałek po asfalcie i bufet przed podjazdem na Raczę. Rozmawiam z Marcinem z Alumex, ma problemy z rowerem i czeka, aż Czesi pomogą. Grzesiek mnie mija.

Zaczynam podjazd. Jest stromo, ale twardo i szeroko. Jadę swoim rytmem mijam szybko Grześka, natomiast mnie mija Mateusz z biketires.pl, akurat kiedy odpuściłem i kawałek podprowadzam. Podjazd jest długi, podjechałem prawie cały, jedynie przez krótki moment musiałem odpuścić. Ostatnie metry po kamieniach, jadę mocno dopingowany przez fotografa. Na szczycie wita mnie niesamowity widok i lekka mżawka. Zaczynają się zjazdy. Mniej spektakularne niż się spodziewałem, jednak wymagające. Mijam kolejne szczyty "tysięczniki" i zjeżdżam świetnym singlem w gęstym lesie. Po drodze krótka wymiana zdań z kobietą, której nie podobało się, że kolarze straszą jej pieska na wąskim szlaku.. Wjeżdżamy na teren Słowacji.Na zjeździe do III bufetu daję ognia, zjeżdżam znacznie powyżej granicy bezpieczeństwa, mimo to mam wielką radochę.

Niestety dobijam tylne koło. Na bufecie sprawdzam - powietrze jest - jadę dalej. Niestety około kilometra dalej na podjeździe wiem, że w tylnym kole nie ma powietrza. Zatrzymuję się i zmieniam gumę - pierwszy raz używam łyżek. Poszło mi bardzo sprawnie, ale Grzesiek szybko mnie minął. Wsiadam na rower i gonię. Kilka minut później mijam go - guma.Dalej trasa jest znacznie mniej wymagająca technicznie, jest kilka krótkich podjazdów i szybkich zjazdów. Pamiętam jednak świetny krotki, lecz stromy i trudny zjazd przy barierce. Mijam słowackie wsie i przekraczam czeską granicę bardzo blisko trójstyku. Po sztywnym asfaltowym podjeździe zatrzymuję się na ostatnim, IV bufecie. Do mety zostało 8km. Mija mnie Michał Osuch - postanawiam utrzymać się za nim. Jest sporo asfaltu i szutrów. Dojeżdżamy do Polski i atakuję na podjeździe, zostawiam Michała i gonię kolejnych zawodników. W Istebnej dzieciaki mocno dopingują. Zjeżdżamy wokół góry Żor i odbijamy na bagienny szlak do mety znany z pierwszego etapu. Tym razem jedna z błotnych kałuż mnie pokonała - wpadłem nogą prawie po kolano:D

1 1 M2 JANOWSKI BARTOSZ Dobre Sklepy Rowerowe - Author  03:56:10
103 45 M3 Ostraszewski Arkadiusz Eclipse BikeTires.pl  05:07:38
165 78 M3 Ślązak Adam SCS OSOZ Racing Team  05:34:58
174 84 M3 Wilk Paweł AGR Welodrom  05:38:50
218 63 M2 Szymański Tomasz AGR Welodrom  05:57:06
220 108 M3 Wasielewski Mateusz Eclipse BikeTires.pl  05:57:59
227 110 M3 Niedzielski Soley Albert AGR Welodrom  06:01:03
241 49 M4 Czerwiński Grzegorz Damn Good Team  06:10:37
243 6 M5 Wójcik Jarosław AGR Welodrom  06:11:35

Jestem zadowolony. Nie pozwoliłem, aby cokolwiek przysłoniło mi to, co jest najważniejsze - czerpać radość z jazdy. Trasa piękna, widoki niesamowite, zdecydowanie najładniejszy etap. Czułem się dobrze zarówno na podjazdach (wpływ zmiany ustawień siodła?) i szczególnie na zjazdach. Głupie błędy i problemy z przerzutką oraz kapeć postawiają trochę żalu, co by było gdyby, może ścigałbym się z Pawłem? Nie wiem, nie lubię gdybać, wynik nie jest najważniejszy. Pogoda znów dopisała, momentami było mi za ciepło, ale dobrze, że nie padało mocno.

Beskidy MTB Trophy - Etap II - dojazd

Beskidy MTB Trophy - Etap II - Biely Kriz

W nocy znów padało, rano niebo zaciągnięte chmurami. Wszyscy w Pietraszonce jesteśmy jednak przekonani, że znów się przetrze;) Nikt nie czuje się świeżo po wczorajszym etapie. Wprowadziłem lekkie modyfikacje w rowerze na dzisiejszy etap - zdjąłem rogi, zmieniłem gripy - zależało mi na pewniejszym chwycie i lepszej kontroli na zjazdach, zdejmuję również tylny błotnik - wczoraj przeszkadzał. Grzegorz pomógł mi również wyregulować Rebe - wystarczyło zmniejszyć ciśnienie i widelec zaczął wybierać nierówności zdecydowanie lepiej. Kilka minut po 9 zjeżdżamy do Istebnej - dzisiejszy etap startuje w Czechach, o 9:30 zbiórka na wspólny dojazd na start. Jedzie z nami Magda kibicować nam na trasie. Dojazd pokonujemy lekkim tempem, głównie w dół.

Start spod wyciągu w Bukovcu, od razu asfaltowy podjazd, stawka się rozciąga. Szybko gubię Pawła i Grześka. Słabo się czuję, jak to zwykle bywa na początku. Jadę swoje. Pierwsze kilometry to polne drogi i szutrówki, za schroniskiem na Studenicney jest fajny zjazd na którym wyprzedzam Grześka - nie na długo, na podjazdach szybko mnie doszedł.

Na bufet wjeżdżamy razem. Planujemy razem gonić Pawła. Jedziemy czerwonym szlakiem po granicy czesko-słowackiej, trasa ma charakter sudecki, co zauważa kilka osób wokół. Bardzo podoba mi się trasa, ale jadę coraz słabiej. Odbijamy na szlak po słowackiej stronie granicy, mijamy Uhorke i wjeżdżamy na trudny szlak, jest sporo błota, wąsko, ciężko wyprzedzać, ale szlak jest piękny. W pewnym momencie czuję, że łańcuch zaciąga, niestety cofanie korby nie pomaga, zatrzymuję się. Dopiero po chwili doszedłem do tego, że winne jest wygięte ogniwo łańcucha. Bez zastanowienia wyciągam skuwacz - używam pierwszy raz w życiu. Niestety nie mam spinki. Z
pomocą przychodzi mi Paweł z Siedlec. Po uporaniu się z problemem ruszam w pogoń za Grzegorzem - nie wiem ile straciłem, ale ciężko będzie odrobić straty. Straciłem motywację i zupełnie opadłem z sił, nie pomagał upał. Zupełnie nie miałem frajdy z jazdy, co widać na poniższym zdjęciu.

Podjazdy to była prawdziwa walka, natomiast zjazdy wydawały mi się krótkie - miałem wrażenie, że ciągle jadę pod górę.
Odcinek do Bielego Kriza był najgorszy. Na bufecie zrobiłem długi odpoczynek - najadłem się, czescy serwisanci nasmarowali mi napęd. Miałem już odjeżdżać, kiedy na bufecie pojawił się Jarek. Poczekałem na niego i ruszyliśmy
razem. Trasa prowadzi malowniczym szlakiem na granicy czesko-słowackiej. Odżywam. Zaczynam na nowo czerpać radość z jazdy, a szybkie zjazdy karmią mnie zadowoleniem i satysfakcją. Na podjazdach nadal jest słabo, ale
skupiam się na widokach:) Nieco więcej uwagi kosztuje mnie jeden ze zjazdów po drodze - kawałek sprowadzam, nie czuję się zbyt pewnie. Przed ostatnim, trzecim bufetem jest kolejny trudny zjazd, tym razem jednak puszczam się
i zjeżdżam - na końcu przy bufecie hamulce aż piszczały z bólu, a w powietrzu unosił się swąd palonego metalu. Na bufecie wszyscy zawodnicy czują się podobnie jak ja - wyczerpani, ale z uśmiechem po zjeździe:) Jeden z
zawodników pali.

Na kolejnych kilometrach jest wiele ciekawych ścieżek, szybkich zjazdów i sztywnych podjazdów, jednak najbardziej w pamięci utknęły mi wspaniałe widoki. W kolejnych mijanych wsiach jesteśmy serdecznie dopingowani przez dzieci i starszych. Na jednym z asfaltowych łączników stoi Dorota i Robert (nie wystartował do dzisiejszego etapu po tym jak zwichnął palec w stopie po pierwszy etapie w trakcie kąpieli, pech). Ostatnie kilometry to szutrówki i asfalty. Na szybkim zjeździe, po którym trzeba nawrócić, dopingują mnie Magda i Asia - to naprawdę dodaje skrzydeł, bo od tego momentu wyprzedzam. Ostatni kilometr po łące i zjazd pod wyciągiem. Na metę wpadam tuż za Mateuszem z biketires.pl, chociaż w wynikach jestem przed nim.
1 1 M2 JANOWSKI BARTOSZ Dobre Sklepy Rowerowe - Author  04:33:39
150 75 M3 Ślązak Adam SCS OSOZ Racing Team  06:31:52
155 79 M3 Ostraszewski Arkadiusz Eclipse BikeTires.pl  06:33:25
171 85 M3 Wilk Paweł AGR Welodrom  06:40:45
200 36 M4 Czerwiński Grzegorz Damn Good Team  06:56:37
241 66 M2 Szymański Tomasz AGR Welodrom  07:19:21
242 119 M3 Wasielewski Mateusz Eclipse BikeTires.pl  07:19:22
272 9 M5 Wójcik Jarosław AGR Welodrom  07:31:52
311 64 M4 Kuczewski Tomek VTEAM  08:02:40
330 153 M3 Niedzielski Soley Albert AGR Welodrom  08:17:09

Był to dla mnie najdłuższy maraton w życiu, ponad 7 godzin na trasie. Trasa bardzo ładna, chociaż miała zupełnie innych charakter niż poprzedni etap - miałem wrażenie, że jeżdżę po Sudetach. Zupełnie nie jestem zadowolony z
jazdy - zerwany łańcuch wybił mnie z rytmy, straciłem motywację, później miałem poważny kryzys, który nie pozwolił mi cieszyć się z jazdy. Za bardzo skupiłem się na wyniku. Na mecie chcę możliwie najszybciej zapomnieć
o tym etapie. Ważne jednak, że jadę dalej. Powrót do Istebnej i do Pietraszonki już samochodem.

Beskidy MTB Trophy - Etap I - dojazd

Beskidy MTB Trophy - Etap I - Wielka Czantoria

Beskidy MTB Trophy - impreza na którą czekałem od zimy, zdecydowanie najważniejszy wyścig w sezonie, a przede wszystkim wielkie wyzwanie i przygoda. Impreza kultowa, tegoroczna edycja jest zapowiadana jako najtrudniejsza w historii. Prognozy pogody nie nastrajają optymizmem - ma być mokro i zimno. Cel na wyścig jest dla mnie jasny - ukończyć, ale nie zamierzam jechać, żeby dojechać, liczę na walkę ze znajomymi:)

W Beskidy jedziemy z Jarkiem oraz Dorotą i Magdą. Na miejsce dojeżdżają również Albert z Asią, Paweł, Grzesiek i Robert. Śpimy w domu na górce w Pietraszonce. Na start mamy ok 8km w dół. Nie najlepsze warunki rekompensuje wspaniały widok z okna, pyszne jedzenie i świetna atmosfera. Na miejscu poznajemy również Pawła i Zygmunta z Siedlec.

W nocy pada, rano pogoda poprawia się tylko nieznacznie, jedynie Jarek jest dobrej myśli i przekonuje nas wszystkich, że niebo się "przetrze". Miał rację:) Zjeżdżamy do Istebnej i stajemy w sektorze. Spotykam wielu znajomych, Ulę i Tomka, Damiana, Arka, Michała z biketires.pl oraz Adama, Grześka i innych. Start pierwszego etapu wyjątkowo o 12. Ruszamy asfaltem, szybko wjeżdżamy na szutrówkę i wspinamy się na Wielki Stożek. Podjazd jest długi, jednak cały czas trzymamy się z Pawłem razem i gonimy Grześka. Szybko mijam Tomka K. Jest ciepło, słońce mocno grzeje. Na zjazdach atakuję i sporo wyprzedzam, czuję się nieźle, chociaż to dopiero rozgrzewka. Dalej jedziemy na najwyższy szczyt dzisiejszego etapu - Wielka Czantoria. Na podjeździe Grzesiek dojechał do nas i jedziemy we trzech z Pawłem.

Na jednym z szybkich zjazdów wyprzedzam Grześka w dosyć niebezpieczny sposób, niewiele brakowało do gleby. Mijamy Arka - pytam czy potrzebuje pomocy, ale nie słyszy. Mijamy Małą Czantorię i kierujemy się szybkimi zjazdami do Wisły na pierwszy bufet. Zatrzymujemy się z Pawłem, uzupełniamy bukłak i bidony i ruszamy razem. Zaczyna się długi podjazd pod Orłową. Paweł mi ucieka, ja wyraźnie słabnę. Nie czuję się mocno na podjazdach, natomiast zjazdy dają mi masę radochy:) Sporo jadę z Kasią Galewicz. W pewnym momencie wyprzedza mnie Paweł - co jest? Pomylił trasę i goni. Staram się trzymać jego tempo, ale nie jest łatwo. W końcu Paweł ucieka. Wg licznika zbliżamy się do mety, jednak mam przeczucie, że Grzegorz Golonko zaserwuje nam dziś atrakcję w postaci golonkometrów. Nie myliłem się;) Kilka ostatnich km prowadzi gęstym lasem, nie brakuje kałuż i gęstego błota. Cała trasa jest sucha, ale nie może być tak, że zawodnicy wjeżdżają na metę czyści;) Na jednym z kamienistych zjazdów tylny błotnik ociera o koło - muszę się zatrzymać i poprawić. Taka sytuacja powtarza się jeszcze dwuktronie, w końcu wyciąg klucz i dokręcam błotnik i do mety mam już spokój. Osttanie kilkaset metrów prowadzi przez totalne błoto, jednak na metę wpadam zadowolony:)

1 1 M2 JANOWSKI BARTOSZ Dobre Sklepy Rowerowe - Author  03:33:30
144 71 M3 Ślązak Adam SCS OSOZ Racing Team  05:03:32
162 28 M4 Serwatka Robert Goggle Pro Active Eyewear  05:08:35
171 85 M3 Wilk Paweł AGR Welodrom  05:12:30
190 55 M2 Szymański Tomasz AGR Welodrom  05:15:12
220 107 M3 Ostraszewski Arkadiusz Eclipse BikeTires.pl  05:27:57
234 45 M4 Czerwiński Grzegorz Damn Good Team  05:32:41
245 116 M3 Wasielewski Mateusz Eclipse BikeTires.pl  05:35:51
281 10 M5 Wójcik Jarosław AGR Welodrom  05:47:24
300 145 M3 Niedzielski Soley Albert AGR Welodrom  05:54:20
385 15 M5 Migała Zygmunt Leniwce.pl  06:46:03

Strata do Pawła niewielka, jestem pewien, że powalczymy w ciągu kolejnych trzech dni. Trasa bardzo ładna, widoki wspaniałe. Zabrakło moim zdaniem naprawdę trudnych zjazdów, a może ja za dużo się nasłuchałem o poziomie trudności beskidzkich szlaków? Natomiast podjazdy są strome, bardzo strome i długie. Pogoda nas oszczędziła, chociaż osobiście nie lubię upałów. Sprzęt sprawdził się bez zarzutu, opony trzymają, jedynie amortyzator wymaga dostrojenia - na zjazdach bolą mnie dłonie.

Trening KPN z Pawlem

MTB Trophy zbliża się wielkimi krokami, trzeba szykować formę:) Wg Friela przed najważniejszą imprezą w sezonie trzeba zrobić bardzo mocno trening. Bardzo mocny i krótki.
Umówiliśmy się z Pawłem, że jedziemy spokojnie do Roztoki, robimy mocno górki i spokojny powrót. Rano niestety padało i już nawet odeszła mi ochota do jazdy, na szczęście szybko się rozpogodziło i zanim ruszyłem, to termometr wskazywał przyjemne 15*. Do Lipkowa, gdzie umówiliśmy się z Wilkiem, jechałem naprawdę najspokojniej jak tylko mogłem, puls tylko kilka razy przekraczał 100bpm. Ruszyliśmy niebieskim w stronę Zaborowa Leśnego.
Krzaki mokre po nocnych opadach, z drzew kropi, ale robi się coraz cieplej i przyjemniej. Przez Zaborów Leśny, skracamy do Ławskiej i zielonym do Roztoki. Atakujemy Górki! Było szybko, ale dostałem bardzo szybko zadyszki i katar zapchał mi płuca:/ No ale było mocno;) Kolejny punkt dnia to zjazd z wydmy w Roztoce. Zjechałem po piachu, a Paweł podjął się próby zjazdu po korzeniach (które są w piachu). Dwie próby, dwie gleby i urwany koszyk:p

Kolejna pętelka po górkach i znów atak na zjazd: zjechaliśmy po piachu, a ja spróbowałem też po korzeniach, nauczony niepowodzeniem kolegi: dupa za siodło i jakoś się stoczyłem. Zablokowane tylne koło, więc się nie liczy. Nadużywam tylnego hamulca, ale to przez brak mocy.
Chwilka odpoczynku przy lodach i ruszamy w stronę Lipkowa. Po drodze mijamy sporą grupkę z przewagą koszulek Velmaru, a chwilę później Tomka W. z którym zamieniliśmy kilka zdań. W Zaborowie Leśnym odbijam w stronę Zaborowa przez Górne Błota - trzeba przetestować nowe oponki w błocie;)

Sprawę utrudnia susza w KPN, ale znalazło się kilka kałuż pełnych czarnego śmierdzącego błotka. Opony zachowują się pewnie i dobrze trzymają, nawet przy agresywnym skręcaniu. I to są warunki, na jakie zostały stworzone te opony - błoto i korzenie, bo na twardym czy piachu sprawdzają się delikatnie mówiąc, bardzo średnio. W Beskidach powinny się sprawdzić:)
Powrót do domu z Zaborowa równie lekko jak i poranny dojazd do Lipkowa. Wyszedł super trening, a wczesna godzina ma tą zaletę, że w domu byłem o 11:30, kiedy zaczęło się robić naprawdę gorąco.

Nowe opony

Krótki trening po okolicznych polnych drogach i przy okazji test nowych opon. Na początku nabiłem za dużo powietrza i tył uciekał na twardym, ale po odpowiednim dobraniu ciśnienia jest lepiej. Na beskidzkich szlakach powinny się sprawdzić:)

Przełęcz Karkonoska (1198 m n.p.m.)

W ramach rozjazdu po maratonie zaplanowaliśmy sobie wjazd na Przełęcz Karkonoską:) Wyjazd po 10 i kierunek Borowice. Z drogi Sudeckiej odbiliśmy zielonym szlakiem w kierunku Przesieki. Po drodze zatrzymaliśmy się przy przepięknym wodospadzie Podgórnej.

Z Przesieki zaczynamy podjazd. Nie pamiętam dokładnie jakie ma "parametry", ale wiem, że nie będzie lekko;) Do parkingu przy Sudeckiej Drodze jest ok, bez większych problemów, ale to dopiero początek. Od parkingu czeka na nas 4km ciężkiego podjazdu. Prowadzi Paweł, ja próbuję go gonić, a za nami Kazik i Jarek. Staram się jechać na 100%, tętno na poziomie 140-150 i odcina mi oddech - efekt wczorajszego maratonu. Walkę z % umilają napisy na asfalcie:)

Zatrzymaliśmy się z Paweł tylko w tym jednym miejscu. Dalej próbowałem go gonić, ale na przełęcz wjechał kilkadziesiąt sekund przede mną. Po wjechaniu na "szczyt" byłem zadowolony, ale jednocześnie strasznie zmęczony. Nie siedzieliśmy tam długo, bo zrobiła się naprawdę zimno. Zaczynamy zjazdy. Trzeba uważać, bo asfalt jest miejscami w kiepskim stanie - chwila nieuwagi i można wylądować na drzewach;) Mimo to jedziemy bardzo szybko. Na parking dojeżdżam jako ostatni, zjeżdżam dalej do Przesieki osiągając po drodze 75kmh! W Przesiece okazuje się, że chłopaki pojechali od parkingu Drogą Sudecką. Czeka mnie samotny powrót, bo nie chcę podjeżdżać jeszcze raz;)

Ruszam żółtym szlakiem przy wodospadzie Podgórnej do Drogi Sudeckiej i dalej szlakiem rowerowym ER2 przez Borowice i lasem do Raszkowa. Dalej już asfaltami do Karpacza. Mocny ten rozjazd;)

Wyjazd do Karpacza bardzo udany. Karkonosze są piękne, nie brakuje kapitalnych widoków, jak i wymagających tras MTB. Niesmak pozostawia mi jedynie zupełnie nieudany maraton. Za rok rewanż :)

MTB Marathon - Karpacz - rozgrzewka