Praca

Rano zająłem się rowerem. Po wstępnych oględzinach po błotnistym weekendzie ucierpiały najbardziej: kółeczka przerzutki, łożyska supportu, pancerze i klocki przedniego hamulca. Udało mi się reanimować łańcuch, wyczyściłem napęd, umyłem koła (zapchałem przy okazji wannę) - została tylko kosmetyka, czyli błoto na ramie, sztycy itd.

Wieczorem do pracy na śmiesznym maleńkim rowerze brata. Prawie się zabiłem podjeżdżając pod krawężnik - platformy są niebezpieczne!

Kraków - przed i po maratonie

MTB Marathon - Rabka Zdrój

Zapowiadał się prawdziwie maratonowy weekend. Na początek Rabka Zdrój:) Wyjechaliśmy w piątek po 14 z Magdą, Damianem i Arkiem. Na miejscu byliśmy wieczorem, padało. Prognozy nie pozostawiały złudzeń - będzie zimno, mokro i nieprzyjemnie. Ciężko było się wybrać na start, na szczęście rano nie padało. Damian i Arek pojechali giga o 10. Start mega zaplanowano na 11, Magda pojechała ze mną kibicować. Do startu mieliśmy z górki, więc od razu mnie wychłodziło:) Spotykam Roberta z Welodromu i Tomka, którego poznałem w Głuszycy. Ustawiam się w sektorze i czekam na start.

Start o 11, asfaltami pod górę, staram się wyprzedzać, wiem, że słabsi zawodnicy będą blokować trasę przy pierwszych kałużach. Patrzę na licznik - nie działa:D Wjeżdżamy w teren, pełno kałuż, masa błota, twarz momentalnie brudna, chowam okulary - na nic się nie zdadzą. Pierwszy podjazd po Maciejową nie jest trudny, momentami muszę jednak podprowadzać, bo jest sporo ludzi. Przejeżdżamy obok wyciągu - śpimy na dole, u stóp stoku. Przy Schronisku odbijamy na zielony szlak i zjeżdżamy do małej wsi, zjazd jest szybki, ale trzeba uważać, bo jest bardzo ślisko. Ponownie wjazd w teren, mocny podjazd na polankę, mijamy górala, który twierdzi, że to najcięższy fragment do Turbacza, dalej już będzie lekko - ach ten góralski humor:D Wjeżdżamy na niebieski szlak, jest dużo błota, kamieni, kałuże sięgają momentami kolan - doświadczyłem tego. Mijam jadący naprzeciwka traktor:D Łańcuch zaciąga coraz częściej, ciężko jechać. Dojeżdżamy do schroniska Stare Wierchy i jedziemy dalej czerwonym na Turbacz - gwódź programu. Robi się coraz chłodniej, jadę w chmurach, widoczność momentami spada do kilkunastu metrów - niesamowity klimat:) Do Turbacza sporo podprowadzam, błoto, śliskie kamienie i spore nachylenie szlaku robi swoje. Gdzieś przed schroniskiem, nawet nie wiem, na którym kilometrze (niedziałający licznik) czuję, że nie mam łańcucha - został kilka metrów wcześniej w kałuży. Udaje się go znaleźć, ale brakuje jednej części spinki. Pech chciał, że nie mam zapasowje, noszę w portfelu... Pytam przejeżdżających zawodników, nikt nie ma /nie chce pomóc. Mija mnie jakieś 30-40 osób, jestem załamany, chcę zrezygnować, ale przypominam sobie, że i tak jakoś muszę wrócić. Wstaję i znowu pytam o spinkę. Zawodnik z numerem 4300 zatrzymuje się i wyciąg pudełeczko ze spinką. Zanim jednak udeje mi się ją wyciągnąć (trzęsą mi się ręcę z zimna), zanim udaje mi się ją spiąć (masa błota na łańcuchu) - mijają kolejne minuty. Nie wiem ile straciłem, na około minimum 20minut. Ruszam dalej, jadę ostrożniej. Dojeżdżam do bufetu na Turbaczu, a właściwie pod Turbaczam - szczyt był kilkadziesiąt metrów wyżej. Za bufetem zaczyna się szybki zjazd, na którym strasznie marznę, mokre ubrnie robi swoje. Dale już tylko wyprzedzam, jedzie mi się świetnie, przy rozjeździe mega/giga odbijam w prawo i zaczyna się świetny zjazd po kamieniach i błocie. Momentami jest naprawdę trudny (wykrzyniki), wszyscy w zasięgu wzroku sprowadzają, mi udaje się wszystko zjechać - opony świetnie trzymają, hamulec daje radę. Zjeżdżam do Obidowej, bufet (ostatni) i kawałek asfaltu. Wjeżdżam na szlak - fajne miejsce, bo jedziemy kilkadziesiąt metrów strumykiem, woda po kostki:) Dalej jest sporo podprowadzania - za ślisko na jazdę, a może brak już siły? Dojeżdżam do schroniska Stare Wierchy (ponownie) i dalej czerwonym do Rabki, po drodze jadę praktycznie z kilkoma osobami, zamieniamy się pozycjami, za Maciejową zostawiłem wszystkich i do mety zmierzam sam.

Rabka - przed i po maratonie

Wietrznie.

Rano na niebie ani jednej chmurki, ale silny wiatr SE szybko przywiał szare chmury i zrobiło się nieprzyjemnie. Pokręciłem niecałą godzinkę po okolicy, pod wiatr ciężko jechać >20kmh. Najgorszej jednak w takiej pogodzie jest to, że nie wiadomo jak się ubrać - założyłem na siebie wiatrówkę, żeby mnie nie przewiewało jadąc pod wiatr i w efekcie bardzo szybko się zgrzałem.

Spacer

Spacerek po okolicy. Zamontowałem "nowestare" koło, wygrzebane z piwnicy, niegdyś zamontowane w Wheelerze. To tylko tymczasowo, póki nie znajdę środków na coś porządnego - mam nadzieję, że do tego momentu wytrzyma, waży pewnie grubo ponad kilogram:D
Przy okazji świetna informacja z Kanady - Maja odniosła zdecydowane zwycięstwo na Mistrzostwach Świata! Szkoda, że TVP w tym czasie transmitowała mecz naszych dzielnych piłkarzy..

Mokra guma

Pogoda fatalna, zanosi się na deszcze, ale wybieram się do pracy, jedzie mi się dobrze. Niestety W Broniszach czuję, że w przedni kole jest mnie powietrza - okazuje się, że złapałem kawałek szkła. Szybka wymiana, przy okazji zaczyna kropić - robi się chłodno.

Powrót stoi pod znakiem zapytania - co robić? Widzę ciemne chmury i nie wiem czy jechać do Warszawy i wrócić pociągiem, czy ryzykować i jechać prosto w deszcz? Ryzykuję i rzutem na taśmę dojeżdżam do domu przed deszczem:)

KPN z Magdą

Umówiliśmy się z Magdą na wypad do KPN, planowałem minimum 3 godzinki spokojnej jazdy po szlakach. Niestety w Palmirach dopadł nas deszcze i zdecydowaliśmy się wracać, po drodze zmoczyło nas jeszcze dwa razy. Szkoda, bo dawno już nie jeździłem w KPN. Podwójna szkoda, bo po powrocie do domu pogoda się znacznie poprawiła :/

Spacerek

Krótki spacerek po okolicy, tempo, jak to przystało na spacer - lekkie. Z ciekawostek: widziałem w Parzniewie trzy wielbłądy, a w pruszkowskim parku urosła fontanna w stawie:)

Mazovia MTB - Mława

Cały tydzień nie jeździłem z powodu bólu w kolanie. Rano ból ustąpił prawie zupełnie - środki przeciwzapalne jednak pomogły. Jednak tym razem pojechałem na maraton w roli kibica. Do Mławy pojechaliśmy z Magdą i bratem razem z Damianem. Na miejscu dostałem aparat od Pawła i miałem focić. Trasa maratonu była zaprojektowana tak, że rozjazdy były w miejscu startu - także nie oddalając zbyt daleko mogłem uchwycić wszystkich nie raz, a minimum dwa razy:) Strasznie żałowałem, że nie mogłem wystartować, ale lepiej nie obciążać jeszcze kolana. Magda 2 miejsca w FIT K2 (4Open) i tym samym przypieczętowała swoje zwycięstwo w klasyfikacji generalnej FK2:) Od tej pory już tylko MEGA;) Brat też pojechał FIT - przyjechał 3 minuty po Magdzie.

Po powrocie do domu czekała mnie wycieczka do pracy - noga nie boli, dlatego pojechałem rowerem. Magdzie było mało po maratonie, dlatego pojechała ze mną:)